ಬಿದ್ದ ಕೂಸು

ಎಡವಿ ಬಿದ್ದ ಕೂಸು ಕಿರುಚುತಾ
ಪರಚಿದ ನೋವಿಗೆ, ರಕ್ತ ತಿಲಕ
ವಿಟ್ಟಿದೆ ಮಗುವ ಮೊಣಕಾಲಿಗೆ
ಸಂತೈಸುವ ಕ್ಷಣದಲಿ ಅಮ್ಮನಿಲ್ಲ

ಕರುಳು ಕಿತ್ತಂತೆ ಅವಳಿಗೆ, ಓಡಿ
ಬರುವಳು ಎತ್ತಿ ಮುದ್ದಾಡುವಳು
ಹರಿಷಿಣ, ಕಾಫಿ ಪುಡಿ ಹಚ್ಚುವಳು
ನೋವಿನಲೇ ನಗಿಸಲೆತ್ನಿಸುವಳು

ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆಯೋ ಇಲ್ಲ, ನಿರೀಕ್ಷೆ
ಇಲ್ಲದರ ಸ್ಥಿತಿಯೋ ಊಹೆಗಷ್ಟೇ
ಅದರ ಅನುಭವಿಸುವ ಭಾಗ್ಯವಿಲ್ಲ
ನೆನಪಿನ ನೆರಳಿಗೆ ಅಮ್ಮನಿರಲಿಲ್ಲ

ಅವಳಿದ್ದರೇ ತಾನೆ ಎಲ್ಲ ದೌಲತ್ತು,
ಸಿಹಿ ಮುತ್ತು, ಹೊತ್ತೊತ್ತಿಗೇ ತುತ್ತು
ಎದೆಯಮೇಲೆ ನಿದ್ರಿಸುವ ಸಂಪತ್ತು
ತೊದಲ ಮಾತನಾಡಿಸುವ ಗಮ್ಮತ್ತು

ಅದಕೆ ಎಲ್ಲದರ ಅರಿಯುವ ಸವಲತ್ತು
ಹಾಡುತ, ನಲಿಯುತಲೇ, ಪದಗಳ,
ಬಣ್ಣಗಳ, ದಿನಗಳ, ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳ
ಜಗದಲಿ ಸುತ್ತಿ ಬರುವ ತಾಕತ್ತು

ಊರಿಲ್ಲ, ಹೆಸರಿಲ್ಲ, ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ
ಸುಳಿವಿಲ್ಲ, ಇದ್ದರೂ ಅದಕೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ
ಯಾರೋ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ ಕರ್ಮಕೆ
ಯಾವ ತಪ್ಪಿಗೆ ಎಡವಿ ಬಿದ್ದಿದೆ ಕೂಸು